Ik las net “Steeds meer werknemers melden zich ziek, kosten voor werkgevers stijgen sterk” op nu. nl.
Wat als we het huidige ‘verzuim’ niet meer zien als een duur probleem? Maar als spiegeling vanuit de werkende wereld, waardoor er nieuwe ruimte en omgangsnormen gaan groeien? We zitten in een onvermijdelijke fase tussen het oude en nieuwe werkverhaal. Die overgang gaat niet soepel. Hoeft ook niet. Het is ergens goed dat het nu ontzettend veel geld kost, want dan gaan we opletten en veranderingen hopelijk écht doorvoeren.
Het is de (onbewuste) aard van de mens om aandacht af te dwingen als er niet gezien wordt. Dit gebeurt al bij kinderen. Vraag: Wat heb je nodig? Wat geeft (ongezonde) spanning? En luister daarnaar. Of mensen het nou zacht of stellig aangeven. Of ze het überhaupt wel of niet helder aan kunnen geven. Of het antwoord nou ligt in even minder werken, anders werken, betekenisvoller werken. Als mensen ergens voelen dat ze het werk niet meer voor zichzelf doen, maar enkel voor de werkgever moet er herijkt worden. Want dan is er enkel moetivatie.
Velen durven samen dat (balanceer)proces niet aan te gaan. Omdat er gezocht wordt naar schuld / reden van het ‘verzuim’. En het verdedigen van een norm. Maar we mogen minder kijken naar verklaringen en meer openstaan voor wat er wil gebeuren. Verzuim onthult iets. Voor beide partijen. En als we dat niet willen zien, dan wordt er geen verantwoordelijkheid genomen. En wie dat wél neemt, die wint. Wie duikt, verliest (soms zijn beste mensen waarvoor omgang, balans en betekenis key zijn).
‘Verzuim’ is niet specifiek mijn werkveld. Mensen altijd. Blijf het ook een gek woord vinden. Heb de associatie met verzaken. Nalatigheid. Zoiets. Toen ik dit artikel zag, moest ik het even kwijt. Hopelijk voelt iemand zich er vandaag door gezien. Dat het niet gaat om je ‘verzuim’, maar om iets dat (nu) niet meer werkt. Ook al deed dit het eerder nog wel.
Vanuit mijn transitiekennis kan ik dit hierbij meegeven:
– Laat het plaatje los. Het is jammer, maar het plaatje werkt gewoon (nu) niet meer. Baal. Rouw. Laat teleurstelling toe. Des te meer ruimte maak je voor het nieuwe dat wel werkt.
– Verken, verruim, verbind. Ga op ontdekking vanuit het hart. Wat is belangrijk voor in het nieuwe? Waar zit de intrinsieke waarde wel? Stem toe om een nieuw plaatje te vormen. En dat zal wat tijd kosten. Doe dit zo veel mogelijk in openheid. Niet alleen. Daar komt het nieuwe niet tot leven.
– Integreer alle puzzelstukjes. Geef het nieuwe beeld en woorden. En kijk wat van het oude daar eventueel nog bij past. Je bent niet iemand anders geworden. Je hebt alleen iets anders nodig.
Stay heartsmart,
Doran
Recente reacties